گريستن هاي شش گانه ي حسين عليه السللام

گريستن هاي شش گانه ي حسين عليه السلام

امام حسين عليه السلام در شش هنگام گريست:

نخست آن هنگام بود كه بر آن شد تا گام در ميدان نبرد نهد، كه در اين حال دختر خردسالش كه آن حضرت بسيار به او مهر مي ورزيد شتابان و فرياد كنان و با سري برهنه نزد پدر آمد و خود را بر جامه ي پدرش آويخت و عرضه داشت : آرام تر ، آرام تر ! از رفتن باز ايست تا ديگر بار رخسارت را بنگرم و از آن توشه گيرم ؛ كه بي گمان اين وداعي است كه بازگشتي ندارد، و آنگاه دست ها و پاهاي پدرش را غرق در بوسه نمود پس در اين حال حسين عليه السلام بر زمين نشست و دختر خردسالش را در آغوش نشاند وسخت گرييد و اشك هايش را با آستينش پاك مي كرد و مي گفت :

سَيَطُولُ بَعدِي يا سَكِينَه فَاعلَمِي                                                        مِنكِ البُكاءُ إِذِالحَمامُ دَهانِي

دخترم؛ سكينه ! بدان كه پس از آنكه مرگ بر من هجوم آورد ، گريستن تو به درازا خواهد كشيد و بسيار خواهي گرييد .

پس آيا دلي را مي توان يافت كه در چنين وداع درد آوري ، اندوهگين نشود و در غم فرو نرود.

دومين جايگاه آنگاه بود كه حسين عليه السلام بر سر پيكر در خون خفته ي برادرش آمد و او را بر زمين افتاده با مشكي پاره و دستاني گسسته از تن و به كناري افتاده يافت و در اين هنگام بودكه به سختي گريست.

سومين جايگاه آن هنگام بود كه برادر زاده اش قاسم آهنگ نبرد نمود و امام حسين عليه السلام  دست در گردن برادرزاده انداخت و چنان سوزناكانه گريست كه بيهوش شد.

چهارمين جايگاه آن هنگام بود كه بر سر پيكر در خون آرميده ي برادر زاده اش قاسم نشست و پيكرش را در هم كوفته در زير سم اسبان يافت.

پنجمين جايگاه آن هنگام بود كه فرزند برومندش علي اكبر گام در ميدان نبردي بي بازگشت نهاد و در آن حال بود كه امام حسين عليه السلام ديدگان [اشك بار] خويش را فرو بست و محاسنش را به دست گرفت و آنگاه سر بر آسمان بلند نمود و پروردگارش را خواند.

و ششمين جايگاه آن هنگام بود كه خواهرش زينب سلام الله عليها را دلداري مي داد و او را از گريستن و ناليدن آرام مي ساخت كه ناگاه غم چنان بر آن حضرت چيره شد كه اشك از ديدگانش فرو ريخت و پس آنگاه به سختي از گريستن باز ايستاد . و تو اگر در اين  حالت هاي غم بار انديشه كني در مي يابي كه آن كس كه دلي سليم و مهرورز و مهربان دارد از گريستن در اين حالات ناگزير است و همچنين در مي يابي كه امام حسين عليه السلام در هر يك از حالات ،  رفتاري بجا و حكيمانه را از خود نشان داده است ، همان گونه كه در وداع دختر خردسالش و ديدار با برادرش كه در نزديكي آب با لبي تشنه  و دستاني از تن گسسته فرو افتاده بود سخت گريست ولي در وداع با برادر زاده اش قاسم عليه السلام ، به آن سبب كه به ياد برادرش امام حسن عليه السلام افتاد چنان گريست كه بيهوش شد و همچنين آن حضرت در ديگر موارد نيز حكمت مندانه و سنجيده رفتار نمود .

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی

درخواست بد!

پارامتر های درخواست شما نامعتبر است.

اگر این خطایی که شما دریافت کردید به وسیله کلیک کردن روی یک لینک در کنار این سایت به وجود آمده، لطفا آن را به عنوان یک لینک بد به مدیر گزارش نمایید.

برگشت به صفحه اول

Enable debugging to get additional information about this error.