مدرسه علمیه ریحانه الرسول ساوه

امام صادق (ع) نیز در حدیثی به معرفی چهار نشانه اهل بهشت می‌پردازند: 

اِنَّ لاَهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌرَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ؛
بهشتى‌ها چهار نشانه دارند:
روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.
بی تردید اهل‌بیت (ع) به عنوان برترین هادیان الهی خود در عالی‌ترین درجه متصف به این صفات بوده‌اند و ما نیز به عنوان شیعیان و پیروان آن حضرات، شایسته است تا با عمل به توصیه‌ها و رفتارهای خواسته شده، خود را آراسته به رفتارهای آسمانی اهل بیت (ع) کنیم که نتیجه آن همنشینی و فیض بیشتر از وجود نورانی اهل بیت (ع) است.

اهل بهشت به بهترین و زیباترین شکل و صورت یعنی: شکل و صورت پدر خود حضرت آدم علیه السلام وارد بهشت می‌شوند. پس هیچ شکل و صورتی کامل تر و زیباتر از صورتی که خداوند آدم ابوالبشر را بر آن آفریده است وجود ندارد. خداوند آدم را با دست های خود آفریده، آفرینش وی را به اتمام رسانده و به زیباترین صورت او را در آورده است. لذا هر کس که وارد بهشت شود، به صورت آدم و ساختار جسمی او خواهد بود. خداوند آدم را بسیار قد بلند، مانند: درخت خرما بلند آفریده است که طول او شصت ذراع بوده است.

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام مشهور به امام موسی کاظم علیه السلام امام هفتم شیعیان در بیستم ماه ذی الحجه سال ۱۲۸ هجری قمری، در قریه ابواء (میان مکه و مدینه) دیده به دنیای ما گشود. پدر محبت بزرگوارشان امام جعفر صادق (ع)، امام ششم شیعیان است. القاب و کنیه امام موسی کاظم(ع) مهم ترین و معروف ترین لقب امام موسی کاظم علیه السلام ، «کاظم» است و کاظم یعنی فرو خورنده خشم و غضب. از دیگر القاب آن حضرت می توان به عالم، صالح، باب الحوائج، صابر، امین و زین المجتهدین اشاره کرد. مهم ترین کنیه آن حضرت عبدصالح و ابوالحسن می باشد که در میان اهل حدیث به ابوالحسن اول معروف است.

مَلْعُونٌ مَنْ اغْتابَ أخاهُ
ملعون است کسی که از برادرش غیبت کند.

بحار الأنوار، ج. ۷۴، ص. ۲۳۲،

دعا براي گشايش كارها

علی بن مهزیار می گوید شخصی که در زندان بود، به من نامه نوشت و تقاضا کرد تا نامه ای به محضر امام جواد بنویسم و از ایشان درخواست کنم تا دعایی را که موجب گشایش در کارها و رفع گرفتاری ها باشد، معرفی فرماید.
 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، علی بن مهزیار از اصحاب امام جواد علیه السلام می گوید شخصی  به نام محمد بن حمزه غنوی که در زندان بود، به من نامه نوشت و تقاضا کرد تا نامه ای به محضر امام جواد بنویسم و از ایشان درخواست کنم تا دعایی را که موجب گشایش در کارها و رفع گرفتاری ها باشد، معرفی فرماید.

علی بن مهزیار ادامه می دهد من درخواست محمد بن حمزه را اجابت کردم و به امام نامه نوشتم. حضرت در پاسخ من نوشت: در باره دعایی که محمد بن حمزه درخواست کرده است تا بدان گشایش درکارهایش ایجاد شود، به او بگو که به خواندن این دعا مواظبت داشته باشد و مکرر (به خصوص بعد از نمازها) آن را بخواند:  
یَا مَنْ یَكْفِی مِنْ كُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ لَا یَكْفِی مِنْهُ شَیْ‏ءٌ اكْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِمَّا أَنَا فِیهِ
(ای خدایی که از هر چیزی بی نیازی و همه به تو نیازمندند، در مورد آنچه مرا غمگین و نگران کرده است، یاری ام فرما.)
من امیدوارم غم و نگرانی او ان شاء الله برطرف شود.
علی بن مهزیار می افزاید: من دعا را به محمد بن حمزه آموختم و او بعد از مدت اندکی از زندان بیرون آمد.

(منبع: کافی، ج 2 ص 560) 

امام جواد عليه السلام مي فرمايند: مَنِ انقَادَ إلَى الطُّمأ نينَةِ قَبلَ الخُبَرةِ فَقَد عَرَضَ نَفسَهُ لِلهَلَكَةِ و العاقِبَةِ المُتعِبَةِ ؛ حديث
امام جواد عليه السلام :هر كه پيش از آزمودن ، به كسى اطمينان كند ، خود را در معرض هلاكت و فرجامى رنج آور قرار داده است .

«وَاَقسطوا اِنَّ اللهَ يُحِبُّ المُقسطين(حجرات:9) مطابق عدل عمل كنيد. همانا خداوند دوست مي دارد آنها را كه طالب عدالت هستند.»

«يا ايها الذينَ آمَنوا لا تَتَّخِذوااليَهودَوَالنَصاري اٌولياءَ بعضَهُم اولياءُ بعضٍ وَ مَن يَتَوَلَهُم مِنكم فانِّه مِنهم »«مائده 15»

اي مومنان ،از يهوديان و مسيحيان كسي را دوست صميمي خود قرار ندهيد كه برخي از آنها اولياي برخي ديگر هستندو هر كس سرپرستي يا دوستي آنها را بپذيرد،از آنها خواهد بود.******

سه دسته دشمن اسلام در کلام امام علی(ع)
خطبه شقشقیه
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در بخشی از خطبه شقشقیه با اشاره به سه دسته دشمن اسلام فرمود: … امّا هنگامى که بپا خاستم و زمام خلافت را به دست گرفتم، جمعى پیمان خود را شکستند(ناکثین)، گروهى سر از طاعتم باز زدند و از دین بیرون رفتند(مارقین) و دسته‏اى دیگر براى ریاست و مقام از اطاعت حقّ سر پیچیدند(قاسطین) گویا نشنیده بودند که خداوند مى‏فرماید: تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ؛ سراى آخرت را براى افرادى برگزیده‏ام‏ که خواهان فساد در روى زمین و سرکشى نباشند و عاقبت نیک، از آن پرهیزگاران است» (القصص: 83) آرى بخدا سوگند که خوب شنیده بودند و خوب آن را حفظ داشتند، ولى زرق و برق دنیا چشمشان را خیره کرده و جواهراتش ایشان را فریفته بود.