مدرسه علمیه ریحانه الرسول ساوه

فضيلت هاي شگفت زيارت امام حسين (عليه السلام)

از جمله فضيلت هاي شگفت زيارت امام حسين عليه السلام اين است كه زيارت آن حضرت از زيارت امامي كه زنده است برتر و فضيلت مندتر است . براي مثال ؛ اگر امام صادق عليه السلام زنده بود و تو به خدمتش مي رسيدي و با او هم سخن مي شدي و به گفتگو مي نشستي ، كم فضيلت تر از زيارت امام حسين عليه السلام در اين روزگار است.

از ديگر فضيلت هاي شگفت امام حسين عليه السلام اين است كه امام باقر عليه السلام به ديدار زيارتگر امام حسين عليه السلام مي رفت.

از شگفت ترين فضيلت هاي زقيارت امام حسين عليه السلام آن است كه خداوند در لحظه هاي نازل نمودن رحمتش ، بر زيارتگران آن حضرت عنايتي ويژه دارد. همان گونه كه در روايتي ، پس از بازگو نمودن لحظه هاي فرود آمدن رحمت الهي در هر روز ، چنين آمده است: و خداوند زيارتگر قبر امام حسين عليه السلام و خانواده ي او و هر آن كس را كه مورد شفاعت آن زيارتگر در روز رستاخيز قرار گيرد به گونه اي ويژه مي بخشد؛ هرچند آتش دوزخ بر او واجب شده باشد.

از لطيف ترين و زيبا ترين فضيلت هاي زيارت آن حضرت ، اين است كه زيارتگران امام حسين عليه السلام چهل سال زودتر به بهشت در مي آيند و هر پديده اي از زيارتگر آن حضرت تبرك مي جويد و با نگريستن بر زيارتگر امام حسين عليه السلام خير بركت مي جويد ؛ چرا كه زيارتگر امام حسين عليه السلام به قبر آن حضرت نگريسته است .

از ديگر فضيلت هاي شگفت آن حضرت _ كه در روايات بسياري ذكر شده است _ اين است كه همه پاداش هاي زيارت آن حضرت براي مردم بيان نشده است . همان گونه كه در روايتي صحيح آمده است كه: « لَو يَعلَم ُ النّاس ُ ما فِي زِيارَه الحُسِينِ عليه السلام مِنَ الفَضلِ لَماتُوا شَوقا و َ تَقَطَّعَت أَنفُسَهُم عَلَيها مرّاتٍ ؛ اگر مردم از فضيلت و پاداش زيارت امام حسين عليه السلام آگاه مي شدند از شوق جان مي سپردند و چندين بار جان از پيكرشان جدا مي شد.

در روايتي ديگر آمده است كه اگر مردم از همه ي پاداش ها و فضيلت هاي زيارت آن حضرت آگاهي مي يافتند چهار دست و پا بر زمين راه رفته و از شهرهاي مختلف به زيارت آن حضرت مي شتافتند.

منبع : امام حسين عليه السلام اين گونه بود ترجمه خصائص الحسينيه ، ص 298.

گريستن هاي شش گانه ي حسين عليه السلام

امام حسين عليه السلام در شش هنگام گريست:

نخست آن هنگام بود كه بر آن شد تا گام در ميدان نبرد نهد، كه در اين حال دختر خردسالش كه آن حضرت بسيار به او مهر مي ورزيد شتابان و فرياد كنان و با سري برهنه نزد پدر آمد و خود را بر جامه ي پدرش آويخت و عرضه داشت : آرام تر ، آرام تر ! از رفتن باز ايست تا ديگر بار رخسارت را بنگرم و از آن توشه گيرم ؛ كه بي گمان اين وداعي است كه بازگشتي ندارد، و آنگاه دست ها و پاهاي پدرش را غرق در بوسه نمود پس در اين حال حسين عليه السلام بر زمين نشست و دختر خردسالش را در آغوش نشاند وسخت گرييد و اشك هايش را با آستينش پاك مي كرد و مي گفت :

سَيَطُولُ بَعدِي يا سَكِينَه فَاعلَمِي                                                        مِنكِ البُكاءُ إِذِالحَمامُ دَهانِي

دخترم؛ سكينه ! بدان كه پس از آنكه مرگ بر من هجوم آورد ، گريستن تو به درازا خواهد كشيد و بسيار خواهي گرييد .

پس آيا دلي را مي توان يافت كه در چنين وداع درد آوري ، اندوهگين نشود و در غم فرو نرود.

دومين جايگاه آنگاه بود كه حسين عليه السلام بر سر پيكر در خون خفته ي برادرش آمد و او را بر زمين افتاده با مشكي پاره و دستاني گسسته از تن و به كناري افتاده يافت و در اين هنگام بودكه به سختي گريست.

سومين جايگاه آن هنگام بود كه برادر زاده اش قاسم آهنگ نبرد نمود و امام حسين عليه السلام  دست در گردن برادرزاده انداخت و چنان سوزناكانه گريست كه بيهوش شد.

چهارمين جايگاه آن هنگام بود كه بر سر پيكر در خون آرميده ي برادر زاده اش قاسم نشست و پيكرش را در هم كوفته در زير سم اسبان يافت.

پنجمين جايگاه آن هنگام بود كه فرزند برومندش علي اكبر گام در ميدان نبردي بي بازگشت نهاد و در آن حال بود كه امام حسين عليه السلام ديدگان [اشك بار] خويش را فرو بست و محاسنش را به دست گرفت و آنگاه سر بر آسمان بلند نمود و پروردگارش را خواند.

و ششمين جايگاه آن هنگام بود كه خواهرش زينب سلام الله عليها را دلداري مي داد و او را از گريستن و ناليدن آرام مي ساخت كه ناگاه غم چنان بر آن حضرت چيره شد كه اشك از ديدگانش فرو ريخت و پس آنگاه به سختي از گريستن باز ايستاد . و تو اگر در اين  حالت هاي غم بار انديشه كني در مي يابي كه آن كس كه دلي سليم و مهرورز و مهربان دارد از گريستن در اين حالات ناگزير است و همچنين در مي يابي كه امام حسين عليه السلام در هر يك از حالات ،  رفتاري بجا و حكيمانه را از خود نشان داده است ، همان گونه كه در وداع دختر خردسالش و ديدار با برادرش كه در نزديكي آب با لبي تشنه  و دستاني از تن گسسته فرو افتاده بود سخت گريست ولي در وداع با برادر زاده اش قاسم عليه السلام ، به آن سبب كه به ياد برادرش امام حسن عليه السلام افتاد چنان گريست كه بيهوش شد و همچنين آن حضرت در ديگر موارد نيز حكمت مندانه و سنجيده رفتار نمود .

منبع: امام حسين عليه السلام اين گونه بود، ص 95

گريستن هاي شش گانه ي حسين عليه السلام

امام حسين عليه السلام در شش هنگام گريست:

نخست آن هنگام بود كه بر آن شد تا گام در ميدان نبرد نهد، كه در اين حال دختر خردسالش كه آن حضرت بسيار به او مهر مي ورزيد شتابان و فرياد كنان و با سري برهنه نزد پدر آمد و خود را بر جامه ي پدرش آويخت و عرضه داشت : آرام تر ، آرام تر ! از رفتن باز ايست تا ديگر بار رخسارت را بنگرم و از آن توشه گيرم ؛ كه بي گمان اين وداعي است كه بازگشتي ندارد، و آنگاه دست ها و پاهاي پدرش را غرق در بوسه نمود پس در اين حال حسين عليه السلام بر زمين نشست و دختر خردسالش را در آغوش نشاند وسخت گرييد و اشك هايش را با آستينش پاك مي كرد و مي گفت :

سَيَطُولُ بَعدِي يا سَكِينَه فَاعلَمِي                                                        مِنكِ البُكاءُ إِذِالحَمامُ دَهانِي

دخترم؛ سكينه ! بدان كه پس از آنكه مرگ بر من هجوم آورد ، گريستن تو به درازا خواهد كشيد و بسيار خواهي گرييد .

پس آيا دلي را مي توان يافت كه در چنين وداع درد آوري ، اندوهگين نشود و در غم فرو نرود.

دومين جايگاه آنگاه بود كه حسين عليه السلام بر سر پيكر در خون خفته ي برادرش آمد و او را بر زمين افتاده با مشكي پاره و دستاني گسسته از تن و به كناري افتاده يافت و در اين هنگام بودكه به سختي گريست.

سومين جايگاه آن هنگام بود كه برادر زاده اش قاسم آهنگ نبرد نمود و امام حسين عليه السلام  دست در گردن برادرزاده انداخت و چنان سوزناكانه گريست كه بيهوش شد.

چهارمين جايگاه آن هنگام بود كه بر سر پيكر در خون آرميده ي برادر زاده اش قاسم نشست و پيكرش را در هم كوفته در زير سم اسبان يافت.

پنجمين جايگاه آن هنگام بود كه فرزند برومندش علي اكبر گام در ميدان نبردي بي بازگشت نهاد و در آن حال بود كه امام حسين عليه السلام ديدگان [اشك بار] خويش را فرو بست و محاسنش را به دست گرفت و آنگاه سر بر آسمان بلند نمود و پروردگارش را خواند.

و ششمين جايگاه آن هنگام بود كه خواهرش زينب سلام الله عليها را دلداري مي داد و او را از گريستن و ناليدن آرام مي ساخت كه ناگاه غم چنان بر آن حضرت چيره شد كه اشك از ديدگانش فرو ريخت و پس آنگاه به سختي از گريستن باز ايستاد . و تو اگر در اين  حالت هاي غم بار انديشه كني در مي يابي كه آن كس كه دلي سليم و مهرورز و مهربان دارد از گريستن در اين حالات ناگزير است و همچنين در مي يابي كه امام حسين عليه السلام در هر يك از حالات ،  رفتاري بجا و حكيمانه را از خود نشان داده است ، همان گونه كه در وداع دختر خردسالش و ديدار با برادرش كه در نزديكي آب با لبي تشنه  و دستاني از تن گسسته فرو افتاده بود سخت گريست ولي در وداع با برادر زاده اش قاسم عليه السلام ، به آن سبب كه به ياد برادرش امام حسن عليه السلام افتاد چنان گريست كه بيهوش شد و همچنين آن حضرت در ديگر موارد نيز حكمت مندانه و سنجيده رفتار نمود .

ويژگي هاي اشكي كه در غم امام حسين عليه السلام از ديده فرو مي ريزد.

اين ويژگي ها، پنج ويژگي است كه از روايات برگرفته شده است:

1- بنابر روايات ، اشك هايي كه در غم حسين عليه السلام از ديده فرو ريخته دوست داشتني ترين اشك ها در پيشگاه خداست.

2- اگر يك قطره از آن اشك ها بر دوزخ فرو چكد آتش دوزخ را فرو نشاند

3- فرشتگان اشك هايي را كه بر حسين عليه السلام فرو ريخته ، برگرفته و در ظرف هاي شيشه اي گرد هم مي آورند.

4- فرشتگان ، اشك هايي را كه بر امام حسين عليه السلام فرو ريخته شده به گنجينه داران بهشت مي دهند تا آنان اشك ها را با آب حيات كه از بهشت سرچشمه مي گيرد بياميزندتا هزار برابر گواراتر مي شود.

5- پاداش هر كار نيكي اندازه اي دارد جز پاداش گريستن بر حسين عليه السلام

منبع: امام حسين عليه السلام اين گونه بود ، ص 271

ويژگي هاي اشكي كه در غم امام حسين عليه السلام از ديده فرو مي ريزد.

اين ويژگي ها، پنج ويژگي است كه از روايات برگرفته شده است:

1- بنابر روايات ، اشك هايي كه در غم حسين عليه السلام از ديده فرو ريخته دوست داشتني ترين اشك ها در پيشگاه خداست.

2- اگر يك قطره از آن اشك ها بر دوزخ فرو چكد آتش دوزخ را فرو نشاند

3- فرشتگان اشك هايي را كه بر حسين عليه السلام فرو ريخته ، برگرفته و در ظرف هاي شيشه اي گرد هم مي آورند.

4- فرشتگان ، اشك هايي را كه بر امام حسين عليه السلام فرو ريخته شده به گنجينه داران بهشت مي دهند تا آنان اشك ها را با آب حيات كه از بهشت سرچشمه مي گيرد بياميزندتا هزار برابر گواراتر مي شود.

5- پاداش هر كار نيكي اندازه اي دارد جز پاداش گريستن بر حسين عليه السلام