اشعار جانسوز حضرت علي عليه السلام در شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها

حضرت علي عليه السلام اين دو بيت را در مصيبت آن حضرت(سلام الله عليها) فرمود:

نَفسي عَلَي زَفَراَتَها مَحبُوسهٌ                               يَا لَيتها خَرَجَت مَعَ الزَّفَرَات

جان من با ناله هايم در سينه ام حبس شده است اي كاش جانم با ناله هايم از سينه ام خارج مي شد.

لَا خَيرَ بَعدَكَ في الحَياةو إنَّمَا                          أَبكِي مَخَافَة أَن تَطُولَ حَيَاتِي

پس از تو خيري در زندگي دنيا نيست و من از بيم آن كه زندگي من طولاني شود مي گريم .

همچنين حضرت علي عليه السلام در فراق همسر ، غم گينانه اين شعر را هم سرود :

مالِي وَقَفـتُ عَلَي القُبُورِ مُسَلّماََ                      قَبرَالحَبِيبِ فَلَم يَرُدَّ جَوَابِي

بر من چه مي گذرد كه كنار قبر ايستاده ام و برقبر دوستم سلام مي كنم و او جواب مرا نمي دهد.

اَ حَبِيبُ مَالَكَ لَاتَرُدَّجَوَابَنَا                            أَنَسِيت بَعدِي خُلَّةَ الأحبَابِ

اي دوست تو را چه مي شود كه جواب مرا نمي دهي . آيا پس از من ، دوستي دوستان را فراموش كرده اي ؟     

منبع: نوريه آسماني ، عليرضا مسجد جامعي ،ص 42