وجود مبارک امیر المومنین(ع) در حکمت 3 نهج‌البلاغه فرمود: «وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَهٌ»؛ مطلق ترس؛ چه ترس از فقر،چه ترس از دشمن،چه ترس از حوادث، این یک نقص است. «وَ الْفَقْرُ یخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ»؛ فقر، شخص زیرک را از بیان دلیلش گنگ مى‏سازد؛ کسی که جیبش خالی است، کیفش خالی است ـ خدای ناکرده ـ فقیر است، او قدرت حرف‌زدن بین‌المللی ندارد؛ چه این که اگر کسی فقر علمی داشت او در مباحثات بخواهد درس بگوید گُنگ است؛ بخواهد بحث بکند گُنگ است؛ بخواهد مناظره آزاداندیشی داشته باشد گُنگ است؛ چون فقر علمی دارد.در فقر اقتصادی هم اگرجیبش خالی باشد، کیفش خالی باشد، در عرصه بین‌الملل بخواهد حرف بزند گُنگ است؛ لذا فرمود مال، قوام شماست و شما این قوام را به خوبی حفظ بکنید. «وَ الْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ‏»؛ آن‏کس که فقیر و تنگدست است حتى در شهر خود غریب است؛ کسی که مال او کم است، این امر طبیعی است؛ حالا وظیفه‌ دیگران این است که احترام بکنند، حرفی دیگر است؛ ولی این در شهر خودش غریب است؛ اما فرمود تمام نعمت‌ها برای شما است. ( خداوند درآیه شش سوره هود ) فرمود: هیچ موجودی نیست مگر اینکه عائله من است، نزد من پرونده و روزی دارد؛ منتها باید تلاش و کوشش بکنند. … این خداست! منتها تنبل بودن، به دنبال کار نرفتن، به دنبال میز رفتن، میزنشین تربیت کردن، این با جامعه اسلامی سازگار نیست. فرمود: «فاسعوا فی الأرض» تلاش و کوشش کنید از زمین روزی خود را بگیرید، من عهده‌دار روزی شما هستم. [ بیانات آیت الله جوادی آملی در 26/11/96 در دیدار با جمعی از دانشجویان ]