بسم الله الرحمن الرحیم

درخت در آموزه­های اسلامی همواره مورد احترام بوده است و کاشت، داشت و نگهداشت آن به مسلمانان توصیه شده است.

درختان و گیاهان، منبع سرشار حیات بخش، و زندگی­فزا در زیست سالم انسان و سایر موجودات هستند و در تأمین آرامش و نشاط محیط زندگی بشری نقشی بسزا دارند.

ارزش و استفاده‌های متعدّد و متنوّع اقتصادی و زیست - محیطی این منبع ارزشمند الهی، تکیه­گاه مطمئن و استواری برای تداوم و سالم­داشت زیست انسان و موجودات زنده و متضمن شکوفایی حیات جوامع بشری و توسعه پایداراست.در این بین، درختان مثمر، اهمیتی دوچندان دارند.

همچنان که در آموزه­های اسلامی بر کاشت درختان و بویژه درختان مثمر تأکید شده و درختکاری در زمره محبوب­ترین اعمال نزد پروردگار معرفی شده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می­فرمایند: «مَنْ غَرْسَ غَرْساً فَأَثْمَر َأَعْطَاهُ ا للَّهُ مِنَ الْأَجْرِ قَدْرَ مَا یَخْرُجُ مِنَ الثَّمَرَةِ؛ هرکس درخت مثمری بکارد،خدا به اندازه میوه آن،به او پاداش مى­دهد.» (کنزالعمال، ج 3، ص896)

همچنین می­فرمایند: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَغْرِسُ غَرْساً فَیَأْکُلُ مِنْهُ إِنْسَانٌأَ وْ طَیْرٌأ َوْ بَهِیمَةٌ إِلَّا کَانَتْ لَهُ بِهِ صَدَقَةً ؛ هیچ مسلمانى نیست که درختى بکارد و انسان یا پرنده یا حیوانى ازآن بخورد ، مگر اینکه براى او صدقه اى محسوب شود.» (مستدرک الوسائل، ج13، ص 460)