از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند : « احدی نیست که عمل و طاعت او باعث نجات او شود! » عرض کردند که : « شما نیز چنین نیستید؟ » فرمودند : « نه، من هم چنین نیستم، مگر این که رحمت خدا مرا فرا گیرد.» عُجب به ورع و تقوا و شکر و سخاوت و شجاعت و غیر اینها از صفات کمالیّه نفسانیّه ، معالجه اش این است که متوجّه شود به اینکه این صفات وقتی نافع و موجب نجاتند که عُجب با آنها نباشد، پس عاقل ، کی یک صفت بد را به خود راه می دهد که همۀ صفات نیک او را ضایع سازد؟ و چرا فروتنی و ذلّت را پیشنهاد خود نسازد تا فضیلتی بر فضیلتش افزاید و عاقبتش محمود گردد؟

[ محمودی گلپایگانی ، در محضر مجتهدی ، جلد دوم ، ص 114 و 115 ]