مدرسه علمیه ریحانه الرسول ساوه

چرا خداوند حجاب را واجب نموده؟

...

فلسفه وجوب حجاب همان علتی است که همه احکام الهی به خاطر آن تشریع شده همان فلسفه ای که ما به خاطر آن به این دنیا آمده ایم یعنی امتحان ما انسان ها در مقام

بندگی خدا الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاهَ لِیَبْلُوَکُمْ خداوند مرگ و زندگی را برای این ایجاد کرده تا شما را امتحان کند (سوره ملک آیه 2) همانطور که خداوند نماز، روزه ،خمس و … را

واجب کرد و شراب، قمار و… را حرام کرده تا میزان بندگی انسان ها معلوم شود به همان دلیل نگاه به نامحرم را حرام و حجاب را واجب فرموده تا معلوم شود که آیا ما بنده واقعی

خدا هستیم یا بنده شیطان وهوای نفس أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواه آیا دیدی

کسی را که خدایش هوای نفسش است(سوره فرقان آیه 43) ودر نهایت کسانی که در امتحان بندگی نمره ی قبولی بگیرند بهشتی و مردودین جهنمی خواهند شد.

چه حکمتی در حجاب وجود دارد؟

همانطور که می دانید خداوند حکیم، نسبت به تمام مصالح انسان ها آگاه است و همین امر باعث شده تا هیچ یک از احکام الهی بدون حکمت نباشد ،در نتیجه مخالفت با

دستورات الهی به ضرر خود انسان تمام می شود و خداوند در قرآن به همین نکته اشاره نموده آنجا که می فرماید: یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّما بَغْیُکُمْ عَلی أَنْفُسِکُمْ  ای مردم تجاوز و نافرمانی

به ضرر خود شما تمام می شود(سوره یونس آیه23) در واقع همه احکام الهی به نفع خود انسان است و حجاب هم یکی از همین دستورات است، همانطور که قبلاً ذکر شد امام

رضا(ع) در حکمت حرمت نظر به نامحرم و وجوب حجاب فرمودند: به خاطر اینکه مردها تحریک نشوند و در نتیجه جامعه به فساد و حرام مبتلا نشود به نظر شما وقتی باب خود

آرائی وخود نمائی زن ها در جامعه باز شد تکلیف جوانانی که به هر دلیل قادر بر ازدواج نیستند چه می شود، آیا باید دامن خود را به گناه آلوده کنند یا دائم در حال سرکوب کردن

امیال خود باشند و همچنین متاهلینی که هر روز با صحنه های تحریک کننده روبرو می شوند آیا همه آن ها آنقدر ایمان قوی دارند که نسبت به همسرشان وفادار باقی بمانند، اگر

به خاطر بدحجابی، خانوادهائی متلاشی و فرزندانی بی سرپرست شوند گناه آن به عهده کیست؟

برايم حجاب را ثابت كن…
مشخصات كتاب:
سرشناسه:حسين عظيما،1395
عنوان و نام پديدآور:برايم حجاب را ثابت كن…/ حسين عظيما.
مشخصات نشر ديجيتالي:اصفهان:مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان، ۱۳95

خدمت سروران گرامی
پیشکسوتان،فعالین قرآنی،مربیان، داوران، و خانواده بزرگ قرآنیان
به ویژه علماء، فضلاء، اساتید و طلاب و روحانیون معزّز حوزه های علمیه استان مرکزی
سلام علیکم
احتراماً به آگاهی می رساند:
*تا پایان مهلت ثبت نام مسابقات سراسری قرآن کریم فقط 7 روز باقی مانده است*
با توجه به عدم تمدید مهلت اعلامی تقاضا دارد در دعوت حداکثری علاقمندان خاصه در رشته های معارفی(تفسیر_نهج البلاغه_صحیفه سجادیه) مشارکت و همکاری بفرمایید.
محل ثبت نام درگاه:
quraniran. ir

*اداره امور قرآنی اوقاف و امور خیریه استان مرکزی*

روایاتی پیرامون وحدت و پرهیز از تفرقه و پراکندگی؛

قرآن خطاب به مسلمین می فرماید: «واعتَصموا بحَبلِ اللهِ جمیعاً و لاتَفَرَّقوا [۴] … و همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید». درباره اینکه منظور از «حبل الله» چیست؟ مفسران احتمالات مختلفی ذکر کرده اند: بعضی می گویند منظور از آن قرآن است، و بعضی می گویند اسلام، و بعضی دیگر گفته اند منظور خاندان پیامبر و ائمه معصومین هستند.

ولی این تفسیرها، هیچکدام با یکدیگر اختلاف ندارند، زیرا منظور از ریسمان الهی هرگونه وسیله ارتباط با ذات پاک خداوند است، خواه این وسیله، اسلام باشد، یا قرآن، یا پیامبر و اهل بیت او و به عبارت دیگر تمام آنچه گفته شد، در مفهوم وسیع «ارتباط با خدا» که از معنی «حبل الله» استفاده می شود، جمع است. [۵]

مرحوم علامه طباطبایی در ذیل آیه فوق روایتی را از پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل می کند که ایشان می فرمودند: «حبل الله» که از آسمان به زمین کشیده شده، همان کتاب خداست و در حدیثی دیگر نیز فرموده اند: این قرآن سبب رابطه ای است که یک طرفش به دست خدا و سر دیگرش به دست شماست، پس به آن تمسک کنید که اگر تمسک کنید نه هرگز از بین می روید و نه هرگز تا ابد گمراه می شوید. [۶]

پیامبر اکرم همچنین فرمودند: «کسیکه یک وجب از جماعت خارج شود، قلاده اسلام را از گردن خود باز کرده، مگر آن که دوباره به جماعت برگردد، و کسیکه از دنیا برود در حالیکه در تحت رهبری کسیکه جامعه را رهبری می کند نباشد، به مرگ جاهلیت مرده است».[۷]

امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در این فرمان بسیار مهمّ حکومتی‌شان به مالک ‌اشتر به همه‌ی این چیزها پرداخته‌اند؛ توصیه میکنم که دوستان مراجعه کنید، نگاه کنید، این فرمان را ببینید. در همین زمینه عبارت ایشان [این است:] فَلا تُطَوِّلَنَّ -یک احتمال هم فَلا تَطولَنَّ، یا فَلا یَطولَنَّ- اِحتِجابَکَ عَن رَعِیَّتِک؛ از مردم در مدّت‌زمان طولانی غایب نباش. البتّه مسئول نمیتواند دائم بین مردم باشد امّا در برهه‌هایی باید حتماً در میان مردم حاضر باشید. لا تُطَوِّلَنَّ، طول نده احتجاب از مردم را. بعد در این مورد چند جمله بیان میفرمایند، بعد میفرمایند: وَ اِن ظَنَّتِ الرَّعِیَّةُ بِکَ حَیفاً فَاَصحِر لَهُم بِعُذرِک‌‌؛ اگر چنانچه یک گرهی در ذهن مردم پیدا شد، یک شبهه‌ای در ذهنشان نسبت به تو پیدا شد، بیا عذر خودت را با مردم درمیان بگذار، صریحاً با مردم حرف بزن، صحبت کن. ببینید، اصلاً رابطه‌ی حاکم و مردم یک رابطه‌ی این جوری است؛ رابطه‌ی برادرانه است، رابطه‌ی دوستانه است. وَ اَعدِل عَنکَ ظُنونَهُم بِاِصحارِک‌‌؛(۲) اگر شبهه‌ای دارند، با این سخن گفتنِ خودت و حرف زدن خودت، و بیان خودت، شبهه را از ذهنشان برطرف کن. این توضیحی [بود] در مورد مردمی بودن. بنابراین سعی کنید اینها را واقعاً داشته باشید؛ همه‌ی بخشهای مختلف، این خصوصیّت را داشته باشند

شناخت خداوند و عبادت او

«اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ».

امام حسین (ع) فرمود: «ای مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‏گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‏گاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بی‏ نیاز شوند».

(بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱ )

پاداش عبادت حقیقی خداوند

«مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِیهِ وَ کِفَایَتِهِ».

امام حسین (ع) فرمود: «هرکس حق معبودیت خدا را به‏جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می‏ کند».

(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴ 

 ستایشگران خداوند

«مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِیحٌ یَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ».

امام حسین (ع) فرمود: «خداوند هیچ موجودی را نیافرید، جز آن‏که برای او تسبیحی قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند».

(بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸ )