در روايتي خواندم كه درخشندگي فاطمه ي زهرا سلام الله عليها باعث مي شود تا چشمان كروبيانِ ملأِ اعلي خيره شود :« زَهَرَ نُورُهَا لِمَلائِكَهِ السَّماء» . براي آنها مي درخشد . ما از اين درخشندگي چه استفاده اي بكنيم؟ ما بايد از اين ستاره ي درخشان ، راه به سوي خدا  و راهِ بندگي را كه راه راست است و فاطمه ي زهرا سلام الله عليها پيمود و به آن مدارج عالي رسيد ، پيدا كنيم . اگر مي بينيد خدا خميره ي او را هم خميره ي متعالي قرار داده است ، به اين دليل است كه مي دانست اين موجود در عالم ماده و عالم ناسوت ، خوب از امتحان بيرون خواهد آمد ؛ «اِمتَحَنَك ِ اللّه الّذي خَلَقَكِ قَبلَ أَن يَخلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امتَحَنَكِ صَابِرَهً»؛ قضيه اين است. خداي متعال حتي اگر لطف ويژه اي درباره ي آن خميره مي كند، بخشي مربوط به اين است كه مي داند او از عهده ي امتحان چگونه بر خواهد آمد ؛ والّا بسياري كسان خميره ي خوب داشتند . مگر همه توانستند از عهده برآيند ؟ اين بخش از زندگي فاطمه زهرا سلام الله عليها آني است كه ما براي نجات خودمان به آن احتياج داريم . حديث از طرق شيعه است كه پيغمبرصلي الله عليه و آله به فاطمه سلام الله عليها فرمود: « يا فاطمهُ ؛ إِعمَلي فَإنّي لا اَغني عَنكِ مِنَ الله شَيئا»؛ يعني اي عزيز من ! اي فاطمه ي من ! نمي توانم پيش خدا تو را از چيزي بي نياز كنم . يعني خودت بايد به فكر خودت باشي ، و او از دوران كودكي تا پايان عمر كوتاهش به فكر خود بود. 

منبع : انسان 250 ساله ، بيانات مقام معظم رهبري مد ظله العالي درباره زندگي سياسي_ مبارزاتي ائمه معصومين عليهم السيلام ، ص 102