مدرسه علمیه ریحانه الرسول ساوه

حضرت آيت الله بهجت قدس سره :

كار آسان و كوچك _ بعد از ملاحظه ي واجبات و محرمات _ صلوات فرستادن است ، صلوات محبت آور است و محبت

انسان را بالا مي كشد .

منبع : نفس مطمئنه ، ص 36

امام صادق (عليه السلام ) _ در پاسخ به سوال از كمترين حد اسراف _ فرمودند: كمترين اندازه آن ، اين است كه لباس بيرونت را لباس خانه و دم دستي

قرار دهي ، ته مانده ظرفت را دور بريزي و خرما بخوري و هسته هايش را اين طرف و آن طرف پرت كني .

امام كاظم (عليه السلام ) _ وقتي از ايشان سوال شد : آيا داشتن ده پيراهن اسراف است ؟ فرمود: خير . بلكه داشتن پيراهن زياد باعث مي شود كه

پيراهنهايش بيشتر عمر كند. اسراف آن است كه لباس بيرونت را در جاي كثيف بپوشي.

منبع: خانه اي پيش خدا، ص 163

روايت حضرت علي عليه السلام است « قُلوبَ العِبادِ الطاهره مَواضعُ نَظَرَ اللهِ؛ قلوب پاك بندگان جايگاه نظر خداوند است .»

هركس كه قلبش پاك شد ، خداوند به سوي او مي نگرد . قلبي كه خدا به او نظر نمي فرمايد چه ارزشي دارد ، اگر چه اعضا و جوارح به برخي اعمال قربه الي الله بپردازد.

حقيقتي از اين روايت براي ما روشن مي شود كه خداوند متصدي برخي قلوب مي گردد، به شكلي كه توليت و رعايت آن ها را به دست مي گيرد ، همان كاري كه با قلوب انبيا كرده است .

نكته ي قابل ذكر ديگر اين كه قلب همانند مسجد است . همان طور كه اسلام به باقي ماندن آلودگي هاي ظاهري در مساجد راضي نمي گردد و به فوريت رفع آلودگي را حكم مي كند ، به همان ترتيب نيز به ماندن آلودگي هاي باطني قلب انسان مومن _ كه بايد به عرش رحمان برسد _ راضي نمي گردد؛ هر چند رفع اين نوع آلودگي به مراتب سخت تر  و مشكل تر از ازاله و آلودگي از مسجد است .

منبع: معنا شناسي قلب در قرآن ص 37

«ميلاد امام رضا عليه السلام مبارك »

کمال پذیرایی (از میهمان ) همراه با آموزش:

مردی مهمان حضرت رضا (علیه السلام ) بود. او هنگام خوردن غذا از شستن دست خودداری کرد.

حضرت فرمود: اغسلها والغسلة الاولی لنا واما الثانیة فلک فان شئت فاترکها.
((دستت را بشوی که شستن نخستین برای ماست و شستن دوم بعد از غذا - از آن خودت و اگر خواستی آن را ترک کن )).
چون قبل از غذا ممکن است دست آلوده باشد و از این طریق میکروبهایی وارد غذا شود، مهمان باید به مقتضای رعایت حق صاحبخانه، دستهای خود را بشوید ولی بعد از غذا، چون میهمان به حسب نوع و غالب پس از فراغت از صرف غذا، منزل صاحبخانه را ترک می کند، در این مورد اختیار با خود اوست. در صورتی که طالب سلامتی خودش باشد، دستهایش را می شوید وگرنه ترک می کند.

منبع:

کتاب آیین زندگی از دیدگاه امام رضا (علیه السلام )

hawzah.net

از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند : « احدی نیست که عمل و طاعت او باعث نجات او شود! » عرض کردند که : « شما نیز چنین نیستید؟ » فرمودند : « نه، من هم چنین نیستم، مگر این که رحمت خدا مرا فرا گیرد.» عُجب به ورع و تقوا و شکر و سخاوت و شجاعت و غیر اینها از صفات کمالیّه نفسانیّه ، معالجه اش این است که متوجّه شود به اینکه این صفات وقتی نافع و موجب نجاتند که عُجب با آنها نباشد، پس عاقل ، کی یک صفت بد را به خود راه می دهد که همۀ صفات نیک او را ضایع سازد؟ و چرا فروتنی و ذلّت را پیشنهاد خود نسازد تا فضیلتی بر فضیلتش افزاید و عاقبتش محمود گردد؟

[ محمودی گلپایگانی ، در محضر مجتهدی ، جلد دوم ، ص 114 و 115 ]